Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Judith Kole. Ik ben een twintigjarige studente uit Terneuzen. Ik woon momenteel op kot in Amersfoort en ik volg daar het Basisjaar aan de Evangelische Hogeschool. Ik koester al heel lang de droom om een keer naar het buitenland te gaan om ter plaatse mensen met goederen en liefde te kunnen ondersteunen. Ik kijk er zodoende ontzettend naar uit om deze zomer mijn wens in vervulling te zien gaan en ik hoop in Oekraïne de liefde van God voor mij en hen uit te kunnen dragen.
Wij zijn intussen in Nederland hard aan de slag om geld in te zamelen om deze bijzondere reis te kunnen realiseren. Ik heb gistermiddag met een aantal mensen uit de crew het verzorgingstehuis ‘de Zoutvliet’ @ Terneuzen bezocht om daar voor de cliënten en andere geïnteresseerden een bingofestijn te organiseren. De accommodatie werd geheel verzorgd door de instelling zelf, en wij hebben gezorgd voor wat leuke prijsjes om de gelukkige winnaars mee te kunnen belonen.
Wij mochten allereerst helpen met het klaarzetten van de tafels en stoelen in de zaal, terwijl onze technische staf ervoor zorgde dat het promotiefilmpje klaarstond. Nadat de toegestroomde menigte – lees: zo’n dertig gegadigden – een plekje bij de sfeervol aangeklede tafels had gevonden, zijn Anne, Jelle en ik van start gegaan door het geven van een korte presentatie met introductiefilmpje om de mensen op de hoogte te brengen van het goede doel dat zij vandaag steunden. Uit het publiek kwam nog een vraag over de doelgroep van onze ontwikkelingsreis, omdat de betreffende mevrouw dacht dat wij in Oekraïne slechts ‘medegelovigen’ zouden ondersteunen. Ik heb verteld dat wij inderdaad de liefde van God als uitgangspunt hanteren, maar dat wij alle ‘gezindten’ die wij in Oekraïne tegenkomen zullen proberen te ondersteunen.
Uiteindelijk kon het grote bingofeest echt losbarsten! Ik vond het ontzettend leuk om te zien dat de ouderen zo fanatiek meespeelden. Het verzorgingstehuis had nog wat troostprijsjes geregeld in de vorm van rolletjes pepermunt voor eventuele gelijktijdige bingo’s en dit bleek een goede zet te zijn. We hebben vier rondes met drie rijtjes gespeeld, en uiteindelijk zijn er een boel mensen met een leuke prijs naar huis gegaan. In de pauze werd ik nog aangesproken door een dame die ons eventueel nog wat kinderkleertjes kon aanbieden. Ik vond het heel lief dat zij ons op deze manier een warm hart toedroeg. Na het opruimen van de zaal konden wij met een glimlach op ons gezicht en vierenzestig euro rijker de locatie verlaten. Ik vond het een geslaagd feest!
JOP Terneuzen helpt Oekraïne 